خداوندا:

تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم
مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را
مبادا گم کنم اهداف زیبا را
دلم بین امید و نا امیدی میزند پرسه
می کند فریاد ، میشود خسته
مرا تنها نگذار خداوندا

منتظر

نشسته ام روبروی این صفحه سپید و گذشته ام را مرور میکنم گذشته ای که اوایلش بهتر از این اواخرش بود

گذشته ای که دلی صاف داشتم پاک و ب یریا

سرگرم کارهای خود و همراه با خدا

اما حالا انگار از اون روزا خیلی فاصله گرفتم دیگه تک نیستم دیگه اونی نیستم که همه جا صحبت از خانومی و خوبیه من بود

اما حالا چی غرق شدم در خودم در خواسته هام

زندگیم فقط شده بود بچه و انگار تا اون بچه نمیامد زندگی من کوچکترین تکونی نمی خورد

سالها گذشت و من هنوز اینجایم

هنوز اینحا منتظرم تا یک روز بیاید و تمام این انتظارها سرآید و زندگی از نو آغاز شود

ولی معلوم نیست که آیا بعد از آن همه چی درست میشود؟ خوب میشود؟

من خوب میشوم ؟

همان پرستوی قدیمی میشوم؟

خشته شدم بس که در تنهایی و گرفتاری و روزمرگی ماندم

نه دیگر بس است

باید هر چه زودتر از این نقطه حرکت کنم

تموم این سالها تموم هدفها و کارهایم را موکول کردم به بعد از بچه دار شدن

روزها و ماهها و سالها میگذرد ومن هنوز منتظر اما تاکی

دیگه نمیخوام تو این نقطه از زندگیم بمونم فقط نمیدونم چطوری

خدا جون مثل همیشه هوامو داشته باش

مثل همیشه با من باش